Bir acı haber yaktı yüreğimizi, hiç aklımıza gelmeyen birini kaybetmiştik, oysa o 1 ay sonra bebeğini alacaktı kucağına..

Bebeği yine kucağında fakat bir farkla, ikiside karatoprağın altında, ölüm apansız çaldı kapısını, hemde sebep olunan bir kaza ile, hayatının baharında ecel seni bizden aldı..

Seni unutmak mümkün mü!, sen bizim canımızdın, insan canından vazgeçebilir mi?

Ben seni ziyaret edemiyorum, ama seni yalnız bırakmıyorlar, toprağın altında üşümeyin bebeşinle diye seni sevgiyle ısıtıyorlar, şu an Cennettesin, bizlerde sana dua ile ulaşmaya çalışıyoruz..

Sen rahat uyu mezarında biz seni hala çok Seviyoruz...


This entry was posted on 4/25/2008 10:52:00 ÖÖ and is filed under . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.

0 yorum:

Blog Widget by LinkWithin